Hoe word je als een steen? Hoe word je als mos, een oppervlakte bedekkend, en ademend? Ademen als een boom? Als gedroogd gras, als slapende natuur? Gewoon: door er te zijn.
In ‘Slowed Landscapes’ mengt Moni Wespi haar lichaam met haar omgeving. Door de mens op gelijke voet te plaatsen met de wereld om zich heen, daagt ze het perspectief dat wij zo gewoon zijn - waarin de mens steeds centraal staat - uit tot het uiterste.
Ontdaan van de alledaagse snelheid van het leven doet Wespi ons nadenken over onze verhouding als mens tot de stad, tot de natuur… tot de hele wereld om ons heen.
